Η διάσκεψη του ΟΗΕ λήγει χωρίς συμφωνία για την προστασία της βιοποικιλότητας στην ανοιχτή θάλασσα

(ενημερώθηκε στις 14:35 μ.μ.)

«Αν και έχουμε κάνει εξαιρετική πρόοδο, χρειαζόμαστε ακόμα λίγο χρόνο για να φτάσουμε στον στόχο», δήλωσε η πρόεδρος του συνεδρίου Ρένα Λι, προσθέτοντας ότι η ολομέλεια ενέκρινε την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, σε ημερομηνία που θα καθοριστεί.

Μετά από 15 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων προηγούμενων επίσημων συνόδων, οι διαπραγματευτές δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε μια νομικά δεσμευτική συμφωνία για τις αυξανόμενες περιβαλλοντικές και οικονομικές προκλήσεις της ανοιχτής θάλασσας, γνωστά και ως διεθνή ύδατα, μια περιοχή που καλύπτει σχεδόν τον μισό πλανήτη.

Τώρα βρίσκεται στα χέρια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ η επανέναρξη της πέμπτης συνόδου, σε ημερομηνία που δεν έχει ακόμη καθοριστεί.

Πολλοί ήλπιζαν ότι αυτή η πέμπτη σύνοδος, η οποία ξεκίνησε στις 15 Αυγούστου στην έδρα του ΟΗΕ, θα ήταν η τελευταία και θα παρήγαγε ένα τελικό κείμενο για «τη διατήρηση και την αειφόρο χρήση του βιοποικιλότητας ναυτικό πέρα ​​από την εθνική δικαιοδοσία» (BBNJ). 

«Αν και είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι η συνθήκη δεν οριστικοποιήθηκε τις τελευταίες δύο εβδομάδες των διαπραγματεύσεων, παραμένουμε ενθαρρυμένοι από τη διαδικασία που έλαβε χώρα», σχολίασε η Liz Karan, από τη ΜΚΟ Pew Charitable Trusts, προτού ζητήσει μια νέα συνεδρίαση μέχρι το τέλος. της χρονιάς.

Η Greenpeace ήταν πιο επικριτική, ιδιαίτερα για τις ανεπτυγμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις οποίες κατηγόρησε ότι προσπάθησαν να δράσουν σε σχέση με τις τελευταίες.

«Ο χρόνος τελειώνει», είπε η Λόρα Μέλερ, διευθύντρια ωκεανών στη ΜΚΟ. «Ενώ οι χώρες συνεχίζουν να μιλούν, οι ωκεανοί και όσοι εξαρτώνται από αυτές υποφέρουν», πρόσθεσε.

Ένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα είναι η κατανομή των πιθανών οφελών που προκύπτουν από την ανάπτυξη γενετικών πόρων στα διεθνή ύδατα, όπου οι φαρμακευτικές, χημικές και καλλυντικές εταιρείες ελπίζουν να βρουν φάρμακα, προϊόντα ή θεραπείες.

Η ανοιχτή θάλασσα ξεκινά από τα σύνορα των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών των εθνών (ΑΟΖ), οι οποίες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο φτάνουν έως και 200 ​​ναυτικά μίλια (370 χιλιόμετρα) από τις ακτές κάθε χώρας και δεν υπάγονται στη δικαιοδοσία κανενός κράτους. Σχεδόν το 60% των ωκεανών του κόσμου εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία. Και ενώ τα υγιή θαλάσσια οικοσυστήματα είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της ανθρωπότητας, ιδιαίτερα για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη, μόνο το 1% των διεθνών υδάτων προστατεύεται. 

Ένας από τους βασικούς πυλώνες μιας ενδεχόμενης συνθήκης είναι να επιτραπεί η δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, οι οποίες πολλά έθνη ελπίζουν ότι θα καλύπτουν το 30% των ωκεανών μέχρι το 2030.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το συνέδριο της θάλασσας, διαβάστε αυτό το άρθρο από The Guardian *.

(με AFP)