Η μπαγκέτα εμφανίστηκε στο Παρίσι στις αρχές του 20ου αιώνα. Είναι ακόμα καινούργιο! Με τραγανή κόρα και αφράτη ψίχα, είναι το πιο καταναλωτικό ψωμί σε όλη τη Γαλλία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάθε χρόνο, πωλούνται περίπου 6 δισεκατομμύρια «μπαγκέτες», που σημαίνει ότι σχεδόν 12 εκατομμύρια καταναλωτές τις παραγγέλνουν από τα αρτοποιεία κάθε μέρα. Κάθε μπαγκέτα ζυγίζει περίπου 250 γραμμάρια.
Περισσότερο από το ίδιο το προϊόν, η UNESCO απονέμει αυτή τη διάκριση για το «savoir-faire», τον ιδιαίτερο τρόπο παρασκευής, ζύμωσης και ψησίματος αυτού του ψωμιού που έχει υποστεί, όπως τόσες άλλες επιτυχίες της γαλλικής κουζίνας, τις καταχρήσεις της εκβιομηχάνισης.
Αυτή η επιγραφή «εορτάζει επίσης έναν ολόκληρο πολιτισμό: ένα καθημερινό τελετουργικό, ένα στοιχείο που δομεί τα γεύματα, ένα συνώνυμο της ανταλλαγής και της συνύπαρξης», αντέδρασε η γενική διευθύντρια της UNESCO, Audrey Azoulay.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Είναι αναγνώριση για την κοινότητα των αρτοποιών και των ζαχαροπλαστών», εξήγησε ο Dominique Anract, πρόεδρος της Γαλλικής Συνομοσπονδίας που συγκεντρώνει αυτούς τους «τεχνίτες» του αλευριού και της μαγιάς.
Το βραβείο είναι ως αναγνώριση των παραδοσιακών αρτοποιείων, που κλείνουν στη Γαλλία, ειδικά στο εσωτερικό.
Το 1970 υπήρχαν γύρω στις 55 χιλιάδες βιοτεχνικοί φούρνοι (ένας για κάθε 790 κατοίκους) και σήμερα είναι 35 χιλιάδες (ένας για κάθε 2 χιλιάδες κατοίκους), σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Πολιτισμού.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ρούμι
Για περισσότερα από 155 χρόνια, οκτώ γενιές δασκάλων συσσώρευαν γνώσεις σχετικά με την παρασκευή κουβανέζικου ρουμιού, για να το μεταδώσουν προφορικά και στην καθημερινή πρακτική στους μαθητευόμενους τους.
Αυτό το ελαφρύ ρούμι, με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 40%, λαμβάνεται από μελάσα ζαχαροκάλαμου και παλαιώνει σε ξύλινα βαρέλια πριν την κατανάλωση.
Η γενιά που κατέχει αυτή τη γνώση αποτελείται από τρεις πρώτους δασκάλους, επτά δασκάλους και τέσσερις υποψηφίους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτή η επιλεγμένη ομάδα είναι η αποθήκη, ο θεματοφύλακας και ο πομπός της γνώσης που ξεκίνησε με την αγροτοβιομηχανική έκρηξη της ζάχαρης του 19ου αιώνα.
«Για εμάς, περισσότερο από υπερηφάνεια, είναι η αληθινή αναγνώριση της παράδοσης του κουβανέζικου ρουμιού», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο τηλεφωνικά ο Δάσκαλος Άσμπελ Μοράλες, 54 ετών, όταν άκουσε τα νέα.
Η ανδρική κυριαρχία που επικρατούσε για δεκαετίες σε αυτόν τον κόσμο άλλαξε με την παρουσία δύο αφεντάδων και τριών άλλων υποψηφίων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Κούβα ανέπτυξε μια σχολή για δασκάλους ρουμιού που επικεντρώθηκε στο «Κίνημα Κουβανικών Ρωμιού Μαστέρ», που συμμετείχε στην προετοιμασία του φακέλου που παρουσιάστηκε στην UNESCO.
Πολιτιστική κληρονομιά της Κολομβίας και της Χιλής
Αυτή την εβδομάδα, η UNESCO κατέγραψε δύο άλλες αρχαίες λατινοαμερικανικές παραδόσεις.
Η μία είναι η γνώση των προγόνων των ιθαγενών Κολομβιανών που κατοικούν στο ορεινό σύστημα της Σιέρα Νεβάδα ντε Σάντα Μάρτα, μια τεράστια περιοχή που κυμαίνεται από το επίπεδο της θάλασσας έως τα 5.770 μέτρα στη βόρεια Κολομβία.
Αυτή η περιοχή κατοικείται από τους αυτόχθονες λαούς Kogui, Arhuaco, Wiwa και Kankuamo, κάτοχοι ενός συνόλου γνώσεων και παραδόσεων που είναι μια κληρονομιά που «μεταδόθηκε στους απογόνους μας», εξήγησε η UNESCO.
Τα μαύρα κεραμικά που κατασκευάζονται στα χωριά Quinchamalí και Santa Cruz de Cuca της Χιλής, των οποίων η πρώτη ύλη κινδυνεύει να εξαφανιστεί λόγω της δασικής εκμετάλλευσης, αναγνωρίστηκε επίσης από τον οργανισμό του ΟΗΕ.
(Με το AFP)
