Μετά από εννέα χρόνια κλειστό, το Μουσείο Ipiranga θα ανοίξει ξανά για το κοινό την επόμενη Πέμπτη (8) και φέρνει μια σειρά από νέα χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένων τεχνολογικών πόρων που θα βοηθήσουν τους επισκέπτες να κατανοήσουν ιστορικές στιγμές και φιγούρες στη χώρα μας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτή είναι η περίπτωση των αγαλμάτων των bandeirantes Raposo Tavares και Fernão Dias –που βρίσκονται στην είσοδο του μουσείου– τα οποία θα διαθέτουν πόρους πολυμέσων για την αντιμετώπιση ορισμένων από τις διαμάχες που έχουν προκύψει γύρω από τους χαρακτήρες.
«Σήμερα αυτά τα στοιχεία (bandeirantes) έχουν αμφισβητηθεί εξαιρετικά από διάφορους τομείς της κοινωνίας μας», λέει ο ιστορικός Paulo Garcez Marins, ερευνητής στο USP και ένας από τους σημερινούς επιμελητές. Σύμφωνα με τον ιστορικό, υπήρχε ανησυχία για την οργάνωση του μουσείου για τα εγκαίνια, με ιδιαίτερη προσοχή κατά την απεικόνιση ορισμένων έργων.
«Μεταμορφώσαμε ολόκληρο αυτόν τον χώρο σε εκθεσιακό χώρο για να συζητήσουμε με το κοινό αυτή τη διακόσμηση που ανατέθηκε για την Εκατονταετηρίδα», εξήγησε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στην πόλη του Σάο Πάολο, το άγαλμα του Μπόρμπα Γκάτο πυρπολήθηκε ως μια μορφή διαμαρτυρίας ενάντια στο παρελθόν του θανάτου και της δουλείας, εξηγεί ο ιστορικός Paulo Garcez Marins, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο (USP) και ένας από τους μουσείους. επιμελητές.
Στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό το κύμα διαμαρτυριών ενάντια στα αγάλματα ιστορικών προσώπων που συνδέονται με τη δουλεία απέκτησε περισσότερη δύναμη.
Άλλες αλλαγές
Η έκθεση με ιστορικά πρόσωπα περνά από την είσοδο του κτιρίου και την τιμητική σκάλα, όπου εκτίθενται αγάλματα μπανταϊραντών όπως ο Borba Gato, και καταλήγει στην Noble Hall, όπου υπάρχουν πολλά έργα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Οι αυτόχθονες πληθυσμοί και οι μαύροι πληθυσμοί αντιπροσωπεύονται πάντα με υποτελείς, υποτακτικούς τρόπους. Και γνωρίζουμε ότι η ιστορία της Βραζιλίας αποτελείται από συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις, αγώνες και διαμάχες», εξηγεί ο ιστορικός Paulo Garcez Mari.
«Το σύνολο των εικόνων απεικονίζει πάντα ειρηνικά σώματα, δεν υπάρχει καμία μάχη εδώ. Στα μουσεία ιστορίας στην Ευρώπη ή ακόμα και στην Αμερική, στην Αργεντινή, το Μεξικό και τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι σύνηθες να υπάρχουν σκηνές μαχών, πολέμων, πτωμάτων και θανάτων, που δείχνουν την κατασκευή αυτής της εθνικής επικράτειας βασισμένη σε διαμάχες. Εδώ, δεν υπάρχει τέτοια αφήγηση».
Υπό αυτή την έννοια, ο ιστορικός ορίζει ορισμένες από τις εικόνες που υπάρχουν στο Μουσείο Ipiranga ως «πολύ περίπλοκες», κάτι που θα είχε ως κίνητρο τη δημιουργία συμφραζομένων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Ασχολούμαστε με αυτές τις εικόνες στα κέντρα πολυμέσων που βρίσκονται σε αυτήν την αίθουσα, με την έννοια της ιστορικής προσέγγισης της κατασκευής αυτών των μορφών, αυτών των χαρακτήρων και της κατανόησης ότι αυτή είναι μια ιστορία της Βραζιλίας. Είναι πολύ σημαντικό το κοινό να μην έρχεται πλέον εδώ καταλαβαίνοντας ότι αυτή είναι η αφήγηση της ιστορίας της Βραζιλίας, η οποία (απεικονίστηκε κατά κάποιον τρόπο) πολύ αποκλειστική και πολύ ιεραρχική. Αλλά είναι ένας τρόπος που συζητάμε σήμερα», εξηγεί.
(Με περιεχόμενο Estadão)
Curto Επιμέλεια:
