Ο Αμερικανός ηθοποιός James Dean Πέθανε το 1955 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα αφού πρωταγωνίστησε σε μόλις τρεις ταινίες, οι οποίες έτυχαν μεγάλης αναγνώρισης. Ωστόσο, τώρα, σχεδόν επτά δεκαετίες μετά τον θάνατό του, έχει επιλεγεί ως πρωταγωνιστής μιας νέας ταινίας που ονομάζεται Back to Eden. Ένας ψηφιακός κλώνος του ηθοποιού – που δημιουργήθηκε με τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία deepfakes – θα περπατάει, θα μιλά και θα αλληλεπιδρά στην οθόνη με άλλους ηθοποιούς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η τεχνολογία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εικόνων που δημιουργούνται από υπολογιστή (CGI), αλλά βρίσκεται επίσης στη ρίζα ορισμένων από τις ανησυχίες που εγείρουν ηθοποιοί και σεναριογράφοι που έχουν κάνει απεργίες στο Χόλιγουντ. Φοβούνται ότι θα αντικατασταθούν από αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης – κάτι που λένε ότι θα θυσιάσει τη δημιουργικότητα για το κέρδος.
Η ψηφιακή ανάσταση του Ντιν δεν είναι η πρώτη φορά που οι αποθανόντες ηθοποιοί φαινομενικά επιστρέφουν στη ζωή στην οθόνη με τη βοήθεια προηγμένης τεχνολογίας. Η Κάρι Φίσερ, ο Χάρολντ Ράμις και ο Πολ Γουόκερ είναι μόνο μερικές αξιόλογες διασημότητες που έχουν επαναλάβει ρόλους εμβληματικούς κινηματογράφους μετά θάνατον. Η Βραζιλιάνα τραγουδίστρια Elis Regina επίσης αναστήθηκε πρόσφατα για μια διαφήμιση αυτοκινήτου, όπου εμφανίστηκε σε ντουέτο με την κόρη της Maria Rita.
Η ψηφιακή κλωνοποίηση του Dean εγείρει ένα αμφιλεγόμενο ερώτημα: Ποιος κατέχει τα δικαιώματα στο πρόσωπο, τη φωνή και την προσωπικότητα κάποιου μετά θάνατον; Οι κανόνες είναι σκοτεινοί και, σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, ανύπαρκτοι. Ο δικηγόρος Erik Kahn, συν-συγγραφέας ενός άρθρου για τα δικαιώματα δημοσιότητας μεταθανάτια διασημοτήτων για το περιοδικό Landslide, λέει ότι κάθε πολιτεία των ΗΠΑ έχει διαφορετική κατάσταση. Ορισμένες πολιτείες δεν έχουν σαφή δικαιώματα δημοσιότητας για την προστασία των επιθυμιών των νεκρών διασημοτήτων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γενικά, όταν πεθαίνει μια διασημότητα, τα «δικαιώματα δημοσιότητας» περνούν από τη διασημότητα στον πλησιέστερο συγγενή της διασημότητας ή στο μέρος που παραχώρησε αυτά τα δικαιώματα με διαθήκη. Αλλά ο Καν λέει ότι ακόμη και μια διαθήκη, η οποία θα υπαγορεύει γενικά ποιος θα ωφεληθεί οικονομικά από την εμπορική χρήση της εικόνας της νεκρής διασημότητας, έχει περιορισμένη νομική βαρύτητα, καθώς "δεν είναι σαν σύμβαση επειδή είναι ένα έγγραφο μονής κατεύθυνσης". Η δύναμη του πώς χρησιμοποιείται η εικόνα αυτού του ατόμου περνά στον ζωντανό εκτελεστή της.
