«Στη δουλειά μου, η έμφαση δόθηκε στις περιοχές αποκατάστασης περιβάλλοντος, κάτι που διαφέρει από την αναδάσωση από τεχνική άποψη. Η αναδάσωση είναι η τοποθέτηση φυτών σε μια δεδομένη περιοχή χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο της περιοχής, ενώ η περιβαλλοντική αποκατάσταση αναζητά μεθόδους για την αποκατάσταση της βλάστησης με βάση πληροφορίες από κάθε τοποθεσία. Ωστόσο, η ποικιλομορφία των γηγενών φυτών του Ατλαντικού Δάσους που είναι διαθέσιμα για αυτή τη διαδικασία είναι ακόμα χαμηλή», επισημαίνει η ερευνήτρια Crislaine de Almeida.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι συγγραφέας της διδακτορικής μελέτης »Τι φυτεύεται στην αποκατάσταση του Ατλαντικού Δάσους: μια χλωριδική και λειτουργική ανάλυση», που πραγματοποιήθηκε στο Esalq και στο Ερευνητικό Εργαστήριο Δασοκομίας και Δασοκομίας (Laspef) στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Σάο Κάρλος (UFSCar).
Εικόνα: Twitter
Ο ερευνητής ανέλυσε δεδομένα από περιοχές που αναφυτεύθηκαν από το 2002 έως το 2018 (που καταγράφηκε από το SOS Mata Atlântica) και τα συνέκρινε με δεδομένα από εναπομείναντα δάση, δηλαδή αυτά που παρέμειναν ανέπαφα, χωρίς ανθρώπινη δράση και, ως εκ τούτου, διατηρούσαν την αρχική βιοποικιλότητα του δάσους. Ατλαντικό δάσος.
Η έρευνα επιβεβαίωσε την ιδέα της διατριβής για μια ορισμένη τυποποίηση των δράσεων αποκατάστασης που δεν απεικόνιζαν την ποικιλομορφία του αρχικού δάσους, επιβεβαιώνοντας την επιτόπια παρατήρηση των επιστημόνων, με συγκεκριμένα δεδομένα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι περιοχές αποκατάστασης χρησιμοποιούν διαθέσιμα σπορόφυτα που καλλιεργούνται σε φυτώρια, τα οποία δίνουν προτεραιότητα στα ταχέως αναπτυσσόμενα είδη με διαθέσιμους σπόρους, χωρίς να αναπαράγουν τη φυτική ποικιλότητα.
«Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το δάσος παραμένει πάντα το ίδιο. Με την πρώτη ματιά, φαίνεται κακό, αλλά αυτό θα το γνωρίζουμε μόνο στο μέλλον, με περισσότερες μελέτες», εξηγεί ο καθηγητής Ricardo Viani, σύμβουλος έρευνας και καθηγητής στο UFSCar.
Άλλες μελέτες που καθοδηγούνται από τον δάσκαλο επιδιώκουν να επαληθεύσουν πώς αναπτύσσονται αυτοί οι τομείς με την πάροδο του χρόνου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Η πρώτη υπόθεση», σύμφωνα με τον ερευνητή, «είναι ότι τα δέντρα που φυτεύτηκαν αρχικά ενθαρρύνουν την άφιξη άλλων διαφορετικών ειδών που προέρχονται από φυσικά μέσα διασποράς των σπόρων και η ποικιλότητα των φυτών αυξάνεται. Επομένως, αυτό που φυτεύουμε δεν είναι τόσο σχετικό και το δάσος μπορεί να επιστρέψει σε αυτό που ήταν. Από την άλλη, αν αυτό που φυτρώνει κάτω από τα δέντρα που φυτεύτηκαν στην αποκατάσταση είναι παρόμοιο, θα πρέπει να αυξήσουμε την εκπροσώπηση της αυτοφυούς χλωρίδας κάθε χώρου», εκτιμά η Βιάνι.
(Πηγή: Jornal da USP/Ana Fukui)
Δείτε επίσης:
