Ποια εμπόδια κατέστησαν αδύνατη τη συμφωνία για την προστασία της βιοποικιλότητας στην ανοιχτή θάλασσα;

Την περασμένη Παρασκευή (26), δύο εβδομάδες διαπραγματεύσεων στα Ηνωμένα Έθνη τελείωσαν και δεν επιτεύχθηκε συμφωνία για την προστασία του βιοποικιλότητας στην ανοιχτή θάλασσα.

Η διάσκεψη του ΟΗΕ λήγει χωρίς συμφωνία για την προστασία της βιοποικιλότητας στην ανοιχτή θάλασσα

Τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών ολοκλήρωσαν δύο εβδομάδες διαπραγματεύσεων αυτήν την Παρασκευή (26) χωρίς συμφωνία για την προστασία της βιοποικιλότητας στην ανοιχτή θάλασσα, η οποία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες περιβαλλοντικές και οικονομικές προκλήσεις του πλανήτη μας. 

O Curto Νέα μίλησε με Julia Schütz Veiga – μέλος της αντιπροσωπείας της Βραζιλίας στη διακυβερνητική διάσκεψη στον ΟΗΕ (BBNJ) – σχετικά με τα εμπόδια που εμπόδισαν τη δημιουργία της διεθνούς συμφωνίας για τη διατήρηση και την αειφόρο χρήση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας που υπάρχει σε διεθνείς περιοχές.

«Τα κύρια εμπόδια για τη σύναψη του BBNJ βασίζονται στην έλλειψη ομογενοποίησης των βασικών εννοιών της συμφωνίας. Για παράδειγμα, τα κράτη στον παγκόσμιο Βορρά αρνούνται να δεχτούν τη συμπερίληψη ενός ορισμού για το «πληροφορίες ψηφιακής ακολουθίας' (ή 'δεδομένα γενετικής αλληλουχίας'), καθώς και ένα πρότυπο που επιτρέπει την πρόσβαση και τη χρήση ψηφιακών πληροφοριών από θαλάσσιους γενετικούς πόρους».

«Ξεχνούν ότι η ανάπτυξη της θαλάσσιας τεχνολογίας βασίζεται επί του παρόντος σε ψηφιακές πληροφορίες. Καθώς η μεταφορά θαλάσσιας τεχνολογίας προσδιορίζεται ως εγκάρσιο και απαραίτητο στοιχείο για την εφαρμογή του BBNJ, δεν υπάρχει τρόπος να προωθηθούν οι συζητήσεις χωρίς αυτή η πρόσβαση να αντικατοπτρίζεται στη συμφωνία».

Η Júlia επεσήμανε ότι – μόνο μετά από ισχυρές πιέσεις από τις αναπτυσσόμενες χώρες – τα κράτη του παγκόσμιου Βορρά (τα πιο ανεπτυγμένα) αποδέχθηκαν τη συμπερίληψη διάταξης στη συμφωνία που στοχεύει να μοιραστεί τα νομισματικά οφέλη που προκύπτουν από την εμπορευματοποίηση προϊόντων που περιέχουν, σύνθεση, σύνθεση, θαλάσσιοι γενετικοί πόροι διεθνών θαλάσσιων περιοχών.

«Ωστόσο, το ποσό που προσφέρουν υπολείπεται κατά πολύ από αυτό που παράγει η αγορά της θαλάσσιας βιοτεχνολογίας (οι μελέτες του ΟΟΣΑ προσδιορίζουν αριθμούς σε δισεκατομμύρια)».

«Εν ολίγοις, πολύ περισσότερο από τη δημιουργία προτύπων υψηλών προδιαγραφών για τη διατήρηση και τη βιώσιμη χρήση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας, χρειάζεται να βοηθήσουμε τα αναπτυσσόμενα κράτη να εφαρμόσουν τέτοια νομοθεσία, τηρώντας τα καθήκοντά τους και απολαμβάνοντας τα δικαιώματά τους», κατέληξε.

Ο ερευνητής εξήγησε τις προτάσεις της Βραζιλίας για μια μελλοντική συμφωνία, άκου εδώ:

Η Júlia Schütz Veiga είναι διδάκτωρ Νομικής στη Νομική Σχολή NOVA (Πορτογαλία) και έχει μεταπτυχιακό στο Ναυτικό Δίκαιο και στα Οικονομικά από το ίδιο ίδρυμα. Είναι επίσης ειδική στο Διεθνές Δίκαιο στο UFRGS (Βραζιλία) και ερευνήτρια στο Κέντρο Σπουδών Ναυτικού Δικαίου «Vicente Marotta Rangel» στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο (CEDMAR/USP).

(🚥): ενδέχεται να απαιτείται εγγραφή ή/και υπογραφή 

(🇬🇧): περιεχόμενο στα αγγλικά

(*): το περιεχόμενο σε άλλες γλώσσες μεταφράζεται από Google Ενας μεταφραστής