Ereserki nazionala abesten duten ala ez, manifestarien aldeko mezuak argitaratzen dituzten edo jarrera diskretuagoa hartzen duten. Dena erabil daiteke haien aurka, herrialdetik kanpo eta batez ere barruan.
PUBLIZITATEA
Irango selekzioak Qatarko Munduko Kopan izan duen posizio zaila laburbildu du Carlos Queiroz portugaldarrak entrenatzaileak, lehen partidan Ingalaterraren aurka 6-2 galdu ostean:
«Ezin duzu imajinatu ere egin zer bizi izan duten azken egunotan, jokalari gisa adierazi nahi izan dutelako. Zer esaten duten ere, jendea egongo da hiltzeko gogoa», komentatu du.
Sare sozialetan edo partidetan (goleak ez ospatzea edo ereserkia ez abestea) ongi hartu bazuten manifestariek, panorama aldatu egin zen Queirozek eta bere tropek Ebrahim Raïsi presidente ultrakontserbadorearekin izandako bileraren ostean, bidaia baino pixka bat lehenago. Qatarrera.
PUBLIZITATEA
Futbola ala protestak?
Ireki zen zauria, futbolaz zaletu eta selekzioak beti sentsibilitate politiko ezberdinen arteko lotura gisa jokatzen zuen herri batean, Ingalaterraren aurka sumatu zen.
Irango zalez betetako harmailetatik «askatasuna, askatasuna» oihuak oihukatu zituzten, eta Ali Karimi Bayern Municheko jokalari ohiaren izena ere oihukatu zuten, boterearen kritikariak.
Bigarren partidan Galesen aurka 2-0 irabazi izanak, taldeak lehen aldiz Munduko Kopako bigarren itzulirako sailkatzeko aukerak mantendu zituenak, ez zuen zalapartarik sortu.
PUBLIZITATEA
Sakea hasi baino lehen, jokalariek erdizka abestu zuten ereserki nazionala Iranen protestak hasi zirenetik lehen aldiz.
Agintariek azkar ospatu zuten garaipena, berriro ere taldea kritika eta eztabaidaren erdigunean kokatuz. Twitterren, Ali Khamenei buruzagi gorenak txio egin zuen: "Irango selekzioko jokalariek Irango nazioa pozik jarri zuten. Jainkoak zoriontsu egin ditzala».
Horren ostean, gobernuak 700 preso askatzea erabaki zuen garaipenaren «ospakizunean».
PUBLIZITATEA
Jokalariek, isilean ere, matxinadari atxikimendua erakusten badiote, erreprimituak izateko arriskua dute. Eta, bestetik, aktibistak eta jendeapromeborrokatu egin behar dute, Iranen bizitza arriskuan jarriz eta bandera-eramaileak izango direla espero (…) Hau da jokalarien dilema. Harri baten eta leku gogor baten artean daude. Egiten dutena edozein dela ere, ondorioak jasango dituzte. Benetako arriskua dute Iranen egoera are korapilatzen bada».
Jean-Baptiste Guégan, kirolaren geopolitikan irakasle eta espezialista
Com AFP
