8ko abuztuaren 1956an, 15 urteko mutil lotsati eta hauskor bat heldu zen Santosera. Bi urte eskas geroago, Pelék Brasili eman zion lehen Munduko Kopa. Nerabezaroan, mito bat sortu zen.
PUBLIZITATEA
Portu hiritik 500 km-ra hasi zen dena, Baurun. Han hazi zen, São Paulo estatuaren barnealdean, Edson Arantes do Nascimento. 23ko urriaren 1940an jaio zen Três Corações-en, Minas Gerais.
Pelé Dona Celeste eta Dondinhok hezi zuten, gaztetan futbol profesionala utzi zuen belauneko lesio baten ondorioz.
Kondairak dio, hau da, “Erregea” bera, 1950eko Munduko Kopako finalean bere aita negarrez ikusi zuena, Uruguaik Brasili 2-1 irabazi zion Maracanã erdian. Kontsolatzeko, Dico txikia –orduan esaten zioten bezala– promezurea berari egun batean Munduko Kopa irabaziz...
PUBLIZITATEA
Bitartean, bere teknika hobetzen ari zen klub biluzietan eta klub txikietan.
Radiun taldearekin egin zuen lehen partidan, hiriko Afizionatuen Futbol Liga hunkitu zuten zortzi gol sartu zituen. Luiz Carlos Cordeiro kazetariak “Pelé de Bauru” (1997) liburuan dioen bezala, Ligak zelai erditik pasatzea debekatu zion... txapelketa ez amaitzeko!
Bauru AC (BAC), hiriko klub handiak, haur prodigioa bere gazteen taldean sartu zuen, non goleatzaile konpultsiboak hainbat urte eman zituen.
PUBLIZITATEA
Lehen partida, lehen gola
Waldemar de Brito BACeko entrenatzaileak, 1934ko Munduko Kopa jokatu zuen jokalari ohiak, mutilaren gol bokazioan eta bere dribbling azkar ezohiko teknikaz sinesten zuen. Bere talentua hain zen handia, non hain gaztetan kontratu profesional bat sinatzera eraman zuten Santosera.
Erreserbatua, serioa, talentua, baina oso langilea, aurrelari gazteak 7ko irailaren 1956an egin zuen debuta profesionalean, Corinthians de Santo Andréren aurkako lagunartekoan (7-1), iritsi eta hilabete eskasera. Bigarren zatian sartu eta gol bat sartu zuen.
Baina pilota ez zitzaion atsegin jubenil taldean: penaltia huts egin zuen bere taldeak txapeldunorde geratu zen lehia bateko partida erabakigarrian.
PUBLIZITATEA
Etsita, gurasoei idatzi zien, Alain Fontanen biografiaren arabera, “King Pelé”: “Badakit inoiz ez naizela jokalari bikaina izango. Ez naiz karrera honetarako jaio. Hori frogatu berri da».
Dena den, erabakita, 1957ko urtarrilean sartu zen behin betiko talde profesionalean. Baina etorri berriak bederatzi partida jarraian parte hartu zituen golik sartu gabe, Santosen 18 urteko ibilbidean egin zuen emaitzarik txarrena.
Lehen lau hilabeteak gogorrak izan ziren, 6 partidatan 21 gol besterik ez baitzituzten.
PUBLIZITATEA
15 May 1957
15ko maiatzaren 1957a iristen da: Pelé albiste bihurtzen da eta azkenean bere burua agerian uzten du: Morumbi estadioan Santosek 3-0 irabazi dio Palmeirasari, nerabearen bi golekin.
Lehenengoa sekulakoa izan zen, São Pauloko prentsa hunkitu zuen gurutzatutako jaurtiketa. Bere izena egunkarietan agertzen hasi zen. Fenomenoa São Paulon agertu eta hilabetera, bertakoen txanda da prodigioaz gozatzeko.
Pelék bi gol sartu ditu Belenensesen aurka (6-1). Rioko prentsa harrituta dago. Silvio Pirillo, taldeko bilatzailea, 1958ko Suediako Munduko Kopan pentsatzen hasi zaio arreta jartzen.
Eta dena azkar hasten da gertatzen: uztailaren 7an, Pelék 'canarinho' kamiseta jantzi du Maracanãn Argentinak irabazitako lagunartekoan (2-1), baina ordezko gazteak berdinketa lortu zuen. Hiru egun geroago, Pacaembuko erremontean eta lehen aldiz hasita, 2-0eko garaipena lortu zuen.
Etorkizuneko eta hiru aldiz munduko txapeldun bakarraren istorioak bere bidea jarraitzen du.
1957. urtearen amaieran, fenomenoaren sorrera baieztatu zen: Pelé Campeonato Paulistako goleatzaile nagusia izan zen. Santosen webgunean gogoratu duenez, “nire lehen txapelketan 36 gol sartu nituen (29 partidatan, aurrekanporak barne). 16 eta 17 urteko mutil batentzat balentria handia izan zen».
Iturria: AFP
Ikusi ere:
