سوئدی سوانت پابو برای کار بر روی ژنوم اجداد انسان برنده جایزه نوبل پزشکی شد.

به گفته کمیته، «با آشکار کردن تفاوت‌های ژنتیکی که همه انسان‌های زنده را از انسان‌های منقرض شده متمایز می‌کند، اکتشافات آن‌ها مبنایی را برای کشف آنچه که ما را منحصر به فرد می‌کند، فراهم می‌کند.» کمیته افزود: "تفاوت های ژنتیکی بین انسان ساپینس و نزدیک ترین خویشاوندان منقرض شده ما تا زمانی که به لطف کار پابو شناسایی نشدند، شناخته نشد."

پس از جایزه نوبل پزشکی، جوایز فیزیک (سه شنبه)، شیمی (چهارشنبه) و مورد انتظارترین ها: ادبیات (پنجشنبه) و صلح (جمعه در اسلو) اعلام می شود. جایزه نوبل اقتصاد که جدیدترین جایزه این جایزه است، فصل نوبل را دوشنبه آینده به پایان می‌رساند.

دسکوبرتا

دیرین‌شناس، سوانت پابو، کشف کرد که یک انتقال ژن بین این انسان‌نماهای منقرض شده و انسان‌های انسان خردشده رخ داده است. جریان باستانی ژن ها به انسان امروزی تأثیر فیزیولوژیکی دارد، به عنوان مثال بر نحوه واکنش سیستم ایمنی بدن ما به عفونت ها.

پدر سوئدی، بیوشیمیدان سونه برگستروم، نیز برنده جایزه نوبل پزشکی در سال 1982 شد.

این جایزه شامل مبلغ 10 میلیون کرون، تقریباً 900 هزار دلار آمریکا است.

سال گذشته، این جایزه به آمریکایی‌ها Ardem Patapoutian و David Julius برای کشفیاتشان در مورد نحوه درک دما و لمس توسط سیستم عصبی اهدا شد.

برندگان

فهرست 9 برنده قبلی جایزه نوبل پزشکی که این بار توسط مجمع نوبل موسسه کارولینسکا در استکهلم اعطا شد را ببینید:

– 2021: دیوید جولیوس و آردم پاتاپوتین (ایالات متحده آمریکا) به دلیل اکتشافاتشان در مورد اینکه سیستم عصبی چگونه دما و لمس را درک می کند.

– 2020: هاروی آلتر و چارلز رایس (ایالات متحده آمریکا) و مایکل هاتون (بریتانیا) برای کشف ویروس هپاتیت C، بیماری که سالانه 400 نفر را می کشد. تحقیقات او به توسعه آزمایش های خون و درمان موثر کمک کرد.

– 2019: ویلیام کایلین و گرگ سمنزا (ایالات متحده آمریکا) و پیتر راتکلیف (بریتانیا) برای تحقیقات خود در زمینه سازگاری سلول ها با اکسیژن متغیر، که به آنها اجازه می دهد با کم خونی و سرطان مبارزه کنند.

– 2018: جیمز پی آلیسون (ایالات متحده آمریکا) و تاسوکو هونجو (ژاپن) برای تحقیقات خود در زمینه ایمونوتراپی که به ویژه در درمان موارد سرطان تهاجمی مؤثر است.

– 2017: جفری سی هال، مایکل روزباش و مایکل دبلیو یانگ (ایالات متحده آمریکا) به دلیل اکتشافاتشان در مورد ساعت بیولوژیکی داخلی که چرخه خواب و بیداری انسان را کنترل می کند.

– 2016: Yoshinori Ohsumi (ژاپن) برای تحقیقات خود در مورد اتوفاژی، که برای درک چگونگی تجدید سلول ها و پاسخ بدن به گرسنگی و عفونت بسیار مهم است.

– 2015: ویلیام کمپبل (ایرلند/ایالات متحده آمریکا)، ساتوشی اومورا (ژاپن) و تو یویو (چین) برای توسعه درمان‌هایی علیه عفونت‌های انگلی و مالاریا.

– 2014: جان اوکیف (ایالات متحده آمریکا/بریتانیا) و می بریت و ادوارد موزر (نروژ) برای تحقیقاتشان در مورد «جی‌پی‌اس داخلی» مغز، که ممکن است پیشرفت‌هایی در دانش آلزایمر ایجاد کند.

– 2013: جیمز روتمن، رندی شکمن و توماس سودهف (ایالات متحده آمریکا)، به دلیل کارشان بر روی حمل و نقل درون سلولی، که به درک موثرتر بیماری هایی مانند دیابت کمک می کند.

(با خبرگزاری فرانسه)