از این ایمپلنت ها می توان برای اهداف مختلفی استفاده کرد، از کنترل بیماری های عصبی گرفته تا تقویت توانایی های شناختی و حسی. آنها برای تعامل مستقیم با بافت مغز طراحی شده اند و ارتباط دو طرفه بین دستگاه و مغز را ممکن می سازند.
تبلیغات
ایمپلنت های مغزی از طریق ترکیبی از حسگرها، الکترودها و مدارهای الکترونیکی کار می کنند. آنها برای شناسایی و ثبت فعالیت مغز، تحریک مناطق خاصی از مغز، یا حتی جایگزینی عملکردهای از دست رفته طراحی شده اند. به عنوان مثال، در موارد فلج، می توان از ایمپلنت مغزی برای انتقال سیگنال ها از مغز به اندام های مصنوعی استفاده کرد و به فرد اجازه می دهد پروتز را با ذهن خود کنترل کند.
این ایمپلنت‌ها همچنین برای درمان بیماری‌هایی مانند پارکینسون و صرع مورد مطالعه قرار می‌گیرند، جایی که ممکن است به تنظیم فعالیت غیرطبیعی عصبی کمک کنند.
- گراس، RE، و همکاران. (2019). پیشرفت در تحریک عصبی برای اختلالات حرکتی. اختلالات حرکتی، 34(5)، 644-654. doi: 10.1002/mds.27695
- Alivisatos، AP، و همکاران. (2013). پروژه نقشه فعالیت مغز و چالش کانکتومیکس عملکردی. نورون، 74 (6)، 970-974. doi: 10.1016/j.neuron.2012.06.006
- ویج، AS، و همکاران. (2020). تحریک عمیق مغز کپسول داخلی، کنترل شناختی انسان و عملکرد قشر جلوی مغز را افزایش می دهد. ارتباطات طبیعت، 11(1)، 1-13. doi: 10.1038/s41467-020-18490-x
*متن این مقاله تا حدی توسط ChatGPTیک مدل زبان مبتنی بر هوش مصنوعی که توسط OpenAI. ورودی های متن توسط Curto اخبار و پاسخ ها عمدا به طور کامل تکثیر شده است. پاسخ ها از ChatGPT به طور خودکار تولید می شوند و نظرات را نشان نمی دهند OpenAI یا افراد مرتبط با مدل. تمام مسئولیت مطالب منتشر شده بر عهده آن است Curto اخبار.
تبلیغات
