«در کار من، تاکید بر مناطق احیای محیط زیست بود که از نظر فنی با احیای جنگل متفاوت است. احیای جنگل، قرار دادن گیاهان در یک منطقه معین بدون در نظر گرفتن بافت منطقه است، در حالی که احیای محیطی به دنبال روش هایی برای احیای پوشش گیاهی بر اساس اطلاعات هر مکان است. با این حال، تنوع گیاهان بومی جنگل‌های اقیانوس اطلس که برای این فرآیند در دسترس هستند، هنوز کم است.»
تبلیغات
او نویسنده مطالعه دکتری است.آنچه در بازسازی جنگل اقیانوس اطلس کاشته شده است: تجزیه و تحلیل فلوریستیک و عملکردی، در اسالق و آزمایشگاه تحقیقات جنگلداری و جنگلداری (Laspef) در دانشگاه فدرال سائو کارلوس (UFSCar) انجام شد.
تصویر: توییتر
این محقق داده‌های مربوط به مناطقی را که از سال 2002 تا 2018 دوباره کاشته شده بودند (که توسط SOS Mata Atlântica ثبت شده بود) تجزیه و تحلیل کرد و آن را با داده‌های جنگل‌های باقی‌مانده، یعنی جنگل‌هایی که دست‌نخورده باقی مانده‌اند، بدون فعالیت انسانی و در نتیجه، تنوع زیستی اصلی جنگل را مقایسه کرد. جنگل اقیانوس اطلس
این تحقیق ایده تز استانداردسازی خاصی از اقدامات احیا را تأیید کرد که تنوع جنگل اصلی را به تصویر نمی‌کشید و مشاهدات میدانی دانشمندان را با داده‌های عینی تأیید کرد.
تبلیغات
مناطق احیا از نهال‌های موجود در نهالستان‌ها استفاده می‌کنند که گونه‌های سریع‌رشد با دانه‌های در دسترس را بدون بازتولید تنوع گیاهی در اولویت قرار می‌دهند.
با این حال، این بدان معنا نیست که جنگل همیشه یکسان باقی می ماند. پروفسور ریکاردو ویانی، مشاور پژوهشی و استاد UFSCar توضیح می‌دهد که در نگاه اول، بد به نظر می‌رسد، اما ما فقط در آینده با مطالعات بیشتر این را خواهیم دانست.
مطالعات دیگری که توسط معلم هدایت می شوند به دنبال بررسی چگونگی توسعه این مناطق در طول زمان هستند.
تبلیغات
به گفته محقق، «فرضیه اول این است که درختان کاشته شده در ابتدا ورود گونه‌های متنوع دیگری را که با روش‌های طبیعی پراکندگی بذر آورده می‌شوند تشویق می‌کنند و تنوع گیاهی افزایش می‌یابد. بنابراین، آنچه ما کاشته ایم چندان مرتبط نیست و جنگل می تواند به همان چیزی که بوده برگردد. از سوی دیگر، اگر آنچه در زیر درختان کاشته شده در مرمت می روید مشابه باشد، باید بازنمایی فلور بومی هر فضا را افزایش دهیم.»
(منبع: Jornal da USP/Ana Fukui)
همچنین ببینید:
