MPF-ի մեղադրանքը մատնանշում է, որ ոստիկանները, որոնք աշխատում էին Ջոինվիլ և Բարրա Վելհա մունիցիպալիտետներում, վերահսկում էին ընկերությունների կողմից ճանապարհներին վթարի ենթարկված կամ առգրավված մեքենաների քարշակման ծառայությունները: Դրա դիմաց քարշակներին անհրաժեշտ էր գործակալներին վճարել ծառայությունների արժեքի միջինը 40%-ը:
ՀՐԱՊԱՐԱԿԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Գործը հետաքննվել է PRF-ի կողմից, իսկ ավելի ուշ դարձել է Դաշնային ոստիկանության հետաքննություն: MPF-ի առաջարկած բողոքը հասել է նույն մարզում գտնվող 16 ոստիկանի։ Վճարումները, ըստ ուսումնասիրությունների, կատարվել են կանխիկ, չեկեր և նույնիսկ բանկային ավանդներ։ Հայտնաբերված փաստերը տեղի են ունեցել 1990-ականների կեսերից մինչև 2000 թվականի դեկտեմբեր:
Բողոքը անհատականացրել է վարքագիծը։ Դեմ Silvinei VasquesMPF-ն նշել է, որ ինքը, «գործելով մրցակցային և նպատակային միասնությամբ» մյուս ոստիկանների հետ, «իր և ուրիշների համար ուղղակիորեն իր գործառույթներն իրականացնելիս պահանջել է անհարկի առավելություններ քարշակող ծառայություններ մատուցողներից, որոնք բաղկացած են. գումարներ, որոնք տատանվում էին ծառայության արժեքի շուրջ 40%-ով»:
Բողոքը մանրամասնում էր, հիմնվելով բանկային և հարկային գաղտնիքի խախտման վրա, Սիլվինեյ Վասկեսի հաշվում կասկածելի ծագման երեք անդորրագրեր: Դրանցից մեկը՝ 1,5 հազար R$ (հազար հինգ հարյուր ռեալ):
ՀՐԱՊԱՐԱԿԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Սիլվինիի նկատմամբ սպառնալիքի մեղադրանք է առաջադրվել նաև բողոքող վարորդներից մեկից հավաքված տեղեկատվության համաձայն. նա կորցնելու ոչինչ չուներ: Նա պնդում է, որ խնդիրները, որոնք առաջացել են PRF-ի և իր ղեկավարի ընկերության միջև, առաջանում են այն պատճառով, որ իր ղեկավարն այլևս միջնորդավճարներ չի տալիս PRF-ներին, քանի որ նրանք աշխատում են միայն ապահովագրական ընկերությունների հետ»:
Ոչ ոք չի պատժվել
Գործը երբեք չի դատվել, քանի որ Սանտա Կատարինայի դաշնային դատարանը ճանաչել է վաղեմության ժամկետը նշված հանցագործությունների մեծ մասի համար: Բողոքը դատական համակարգ է ստացել 30 թվականի մարտի 2011-ին, և ուսումնասիրված փաստերի մեծ մասը եղել է մինչև 1999 թվականի մարտը:
(հետ Estadão բովանդակություն)
