Lula's econoom: 'We zullen het plafond intrekken en een nieuw begrotingskader creëren'

De economisch adviseur van PT, Guilherme Mello, vermijdt het geven van details over het economische programma van een mogelijke Lula-regering. Met betrekking tot het instrument dat in de plaats zal komen van het bestedingsplafond als de voormalige president wordt gekozen, zegt Mello bijvoorbeeld dat het expliciet maken ervan een bedreiging zou betekenen voor de geloofwaardigheid van de campagne, aangezien het noodzakelijk is om de vorming van het Nationaal Congres in de VS te kennen. om een ​​dialoog aan te gaan met parlementariërs over het nieuwe begrotingskader.

“Wat op dit moment aan ons is, nu we geen regering zijn en geen kennis hebben van de samenstelling van het Congres, is het bekendmaken van de principes die ons voorstel zullen leiden”, stelt hij. Mello voegt er alleen aan toe dat de begrotingsregel de houdbaarheid van de begroting, het herstel van de overheidsinvesteringen en de stijging van de sociale uitgaven met elkaar verenigbaar zou moeten maken.

PUBLICITEIT

De econoom laat ook in het midden wat het prijsbeleid van Petrobras zou zijn. “Ons doel is om instrumenten te creëren om de prijzen te beheersen. Instrumenten die deze (prijs)schommelingen kunnen minimaliseren. Dit moet uiteraard tot stand komen in een dialoog met Petrobras, met de gouverneurs.” Eén van de opties, zo voegt hij eraan toe, zou het creëren van een stabilisatiefonds zijn. Mello benadrukt echter dat deze mogelijkheid niet noodzakelijkerwijs de “favoriet” zou zijn.

Over BNDES stelt de econoom dat het gebruikt zou worden om kleine bedrijven en investeringen te financieren die de energietransitie bevorderen. Met betrekking tot het belastingstelsel benadrukte hij dat er geen sprake zou zijn van een verhoging van de lasten, maar alleen van veranderingen in de belastingen en tarieven om een ​​grotere progressiviteit te garanderen, dat wil zeggen het verminderen van de lasten die door de armsten worden betaald en het verhogen van die van de rijksten.

Het interview met de economisch adviseur van de PT beëindigt de serie van Estadao met de economen van de presidentskandidaten. De campagne van Jair Bolsonaro nomineerde niemand om deel te nemen.

PUBLICITEIT

Hieronder staan ​​fragmenten uit het interview met Guilherme Mello.

Als Lula de verkiezingen wint, zal de PT het roer overnemen in een moeilijk jaar voor de economie, met een mondiale vertraging, hoge rentetarieven en de impact van de verkiezingsmaatregelen die dit jaar zijn aangenomen. Wat is het plan om dit scenario aan te pakken?

Terwijl dit scenario wordt geschetst, zien wij een kans voor Brazilië, niet in 2023, maar in de komende jaren. Brazilië is niet alleen vanuit diplomatiek perspectief in de marge van de naties gebleven, maar ook op het gebied van onderwerpen die de toekomst bepalen, zoals duurzaamheid. Deze thema’s hebben het potentieel om investeringen aan te trekken. Er zijn investeerders die naar Brazilië willen komen, maar niet komen vanwege politieke en institutionele onzekerheden. Wij geloven dat er perspectief is voor de Braziliaanse economie als de volgende regering erin slaagt de geloofwaardigheid, transparantie en dialoog met verschillende sectoren van de samenleving en verschillende landen te herwinnen. Als je iemand hebt met de ervaring van president Lula, een vice-president met de ervaring van Geraldo Alckmin, kan het herstel van de geloofwaardigheid zelfs snel plaatsvinden als er onmiddellijk actie wordt ondernomen.

Welke acties zouden dit zijn? Geloofwaardigheid is een van de punten die economen in de markt en de productieve sector van de PT eisen, zodat deze een traject kan uitstippelen. De PT zei dat het in eerste instantie geen details zal geven. Deze onzekerheden zorgen ervoor dat de projecties voor 2023 heel anders zijn. Hoe denkt u deze geloofwaardigheid te activeren?

PUBLICITEIT

Waarom is er dit verschil in de vooruitzichten voor 2023? De huidige regering heeft een einde gemaakt aan elke vorm van transparantie en geloofwaardigheid in de rekeningen van de publieke sector. We weten niet alleen wat we kunnen verwachten vanuit begrotingsoogpunt, maar ook vanuit verschillende invalshoeken: sociale en institutionele maatregelen, relaties met gouverneurs, met de STF (Federaal Hooggerechtshof) en met de democratie. Dit zorgt voor onzekerheid.

Maar hoe kun je de geloofwaardigheid herwinnen? Op begrotingsgebied spreekt het programma bijvoorbeeld over het intrekken van het bestedingsplafond. Wat zou ervoor in de plaats komen?

Allereerst moet u doen wat u zegt dat u gaat doen. We kondigen aan dat we het uitgavenplafond zullen intrekken en in plaats daarvan, in dialoog met het Congres en de samenleving, een nieuw begrotingskader zullen creëren. Wat op dit moment aan ons is, nu we geen regering zijn en geen kennis hebben van de samenstelling van het Congres, is het bekendmaken van de principes die als leidraad zullen dienen voor ons voorstel voor een nieuw begrotingskader.

PUBLICITEIT

Is er geen manier om te zeggen hoe dit nieuwe raamwerk eruit zou zien?

Als ik hier zou komen en zou zeggen: 'Dit is wat het nieuwe raamwerk zal zijn', zou dat een eerste stap zijn in de richting van een gebrek aan geloofwaardigheid, omdat ik iets zou aankondigen waarvan ik niet weet of ik het zal kunnen waarmaken. Wat kan worden gezegd is dat een mogelijk nieuw raamwerk, dat in het Congres zal worden besproken, maatstaven zal hebben die de houdbaarheid van de begroting verenigbaar maken met de noodzaak om sociale en infrastructuurinvesteringen uit te breiden.

Zouden de investeringen buiten het plafond blijven?

U denkt vanuit het standpunt dat het een bestedingsregel zal zijn. Dat zal niet noodzakelijk zo zijn. Of het een nieuwe uitgavenregel, een resultaatregel of een combinatie van regels zal zijn, zal afhangen van het onderhandelingsproces met het Congres.

Het beleid hangt voor een groot deel af van onderhandelingen met het Congres. Maar bij eerdere verkiezingen heeft u concretere aanwijzingen gegeven over wat er zou worden aangenomen.

PUBLICITEIT

We hebben concrete beleidsdefinities. We presenteren Desenrola (heronderhandelingsprogramma voor gezinsschulden), een concreet beleid. Ook presenteren we de bespreking van de nieuwe Bolsa Família. Ik begrijp dat sectoren, vooral de financiële markt en een deel van de pers, concreetheid willen over de begrotingsregel. Het probleem is dat deze discussie niet uitsluitend afhangt van de uitvoerende macht. Wat we vandaag op een concrete manier invoeren, zijn de leidende principes van een nieuw raamwerk: flexibel zijn en ons aanpassen aan crisismomenten. Wees anticyclisch, dat wil zeggen dat de economie op een moment van grote groei niet oververhit raakt en dat de economie op een moment van afnemende groei niet verder naar beneden wordt geduwd. Zorg voor mechanismen om de impact van de overheidsuitgaven te monitoren. Ons doel is om de houdbaarheid van de begroting verenigbaar te maken, dat wil zeggen om de schuldquote in de loop van de tijd te stabiliseren, terwijl de overheidsinvesteringen en de sociale uitgaven van goede kwaliteit worden hersteld.

Als Lula wordt verkozen, hoe gaat u dan om met de aanpassing van de salarissen van ambtenaren?

Er zijn carrières waarbij de salarissen sinds 2017 zijn bevroren. Gedurende deze periode waren er jaren van zeer hoge inflatie. Het onderhandelingsproces omvat een dialoogtafel. Wat we kunnen garanderen is dat de onderhandelingsvorm heel anders zal zijn dan die van deze regering en dat de houding ten opzichte van ambtenaren er één zal zijn van waardering.

In het overheidsprogramma beweert u tegen de privatisering van Eletrobras te zijn. Zou een mogelijke Lula-regering renationalisatie doorvoeren?

Petrobras en Eletrobras zullen een strategische rol spelen in de ecologische en energietransitie. De federale overheid is, ondanks het feit dat ze de meerderheidscontrole over Eletrobras heeft verloren, nog steeds een relevante aandeelhouder in het bedrijf. Voor ons is de fundamentele kwestie het beschikken over verschillende instrumenten om de transities te bevorderen die Brazilië nodig heeft. Sommigen van hen zijn puur overheidsbedrijven. Anderen zijn gemengde bedrijven. Ieder heeft een functie en kan een rol spelen. Het belangrijkste voor Brazilië is niet of de overheid een belang van 51% of 49% zal hebben, maar dat alle bedrijven, vooral die met een relevant belang in de publieke sector, winstgevend zijn en investeringscapaciteit hebben. Ze moeten ook een dialoog aangaan met het toekomstdragende transitieproces. Als Petrobras niet snel een energiebedrijf wordt dat de dialoog aangaat met duurzaamheid en hernieuwbare brandstoffen, zal het steeds meer een bedrijf uit het verleden worden.

In het geval van Petrobras zei voormalig president Lula dat voormalig president Dilma een fout had gemaakt met haar prijsbeleid. Maar het PT-programma zegt dat “het noodzakelijk is om de brandstofprijzen te Brazilianiseren”. Wat zou er gedaan worden?

Ik denk ook dat er sprake was van overdrijving in het beleid van voormalig president Dilma. Waar we het over hebben is het herstellen van instrumenten en managementcapaciteit in de publieke sector om bestand te zijn tegen externe schokken. Dit betekent niet dat de prijzen worden bevroren. Een land als Brazilië, dat Petrobras heeft, dat olie heeft en een deel van de brandstoffen raffineert, kan meerdere instrumenten gebruiken. Het feit dat we deze instrumenten niet gebruikten, maakte Brazilië tot een van de landen die het meest gevoelig zijn voor prijsschokken en met een van de hoogste inflatiecijfers ter wereld. Ons doel is om instrumenten te creëren om prijzen te beheren. Bijvoorbeeld in het geval van brandstoffen die niet onduurzaam zijn, die niet van voorbijgaande aard zijn – zoals nu het geval is met belastingvrijstellingen. Dat het instrumenten zijn die deze schommelingen kunnen minimaliseren wanneer ze zich voordoen. Dit moet uiteraard tot stand komen in dialoog met Petrobras, met de gouverneurs. Er zijn een aantal opties op de radar.

Bijvoorbeeld?

Eén optie, ik zeg niet dat dit de voorkeursoptie is, maar één die door PT-senatoren is voorgesteld, is de oprichting van een prijsstabilisatiefonds. Hoe deze achtergrond vormgegeven gaat worden, er zijn ook meerdere mogelijkheden.

Als voormalig president Lula wordt verkozen, krijgt hij te maken met Roberto Campos Neto, die door de regering-Bolsonaro tot president van de Centrale Bank is benoemd en een streng rentebeleid voert. Hoe evalueert u dit beleid en hoe kunt u ermee werken als u niet van plan bent de onafhankelijkheid van het BC te veranderen?

Ik ben ervan overtuigd dat er alle voorwaarden zijn voor positief samenleven, want waar we het over hebben is de discussie over hoe de federale overheid kan bijdragen aan het BC om zijn doelstellingen te bereiken. De doelstellingen zijn de inflatiedoelstelling en het bereiken daarvan met zoveel mogelijk banen. Wij denken dat de overheid een reeks instrumenten heeft opgegeven die zouden kunnen samenwerken. Het creëert instabiliteit en onzekerheid, waardoor het moeilijk wordt om wisselkoersen, rentetarieven en inflatie te beheersen. President Lula is heel duidelijk over de impact van hongersnood op de levens van mensen. Hij is dus heel duidelijk over de noodzaak om het inflatieproces onder controle te houden.

Maar de BC-president denkt er anders over dan jij.

Ik dacht het niet. Het doel is de inflatie te stabiliseren. Als hij dit als doel heeft, kan de regering elke bijdrage leveren om te voorkomen dat institutionele of politieke instabiliteit ontstaat.

Ziet u de noodzaak om de belastingdruk te verhogen om de toegenomen investeringen te financieren?

Ons voorstel voor belastinghervorming voorziet niet in een lastenverzwaring. Het voorspelt dat het land aan het einde van het proces een belastingdruk zal hebben die gelijk is aan of zeer dicht bij de huidige ligt, maar met een andere belastingsamenstelling. In de Lula-regeringen had je een stijging van de inkomsten zonder een verhoging van de belastingtarieven. Hij deed dit door het bevorderen van de hervatting van de economische groei, de formalisering van werknemers en door efficiëntiewinsten op het gebied van inkomstenbeheer en belastingen.

In het overheidsprogramma spreekt u over het versterken van de publieke banken, maar geeft u geen details over wat de strategie en functie van de BNDES zou zijn. Zou hij terugkeren naar een rol die vergelijkbaar is met die van andere PT-regeringen, met een beleid van nationale kampioenen?

BNDES is een krachtig instrument bij het bevorderen van de economische ontwikkeling. Hij moet optreden in sectoren waar het private systeem dit niet adequaat doet. Een voorbeeld zijn micro- en kleine bedrijven. In tegenstelling tot grote bedrijven hebben kleine bedrijven geen toegang tot de kapitaalmarkt. Als ze niet worden gefinancierd door het banksysteem, en met name door de BNDES, die onder redelijke voorwaarden krediet aanbiedt, zullen ze zonder krediet komen te zitten en in een crisisspiraal terechtkomen. We hebben ook gesproken over de BNDES die met staatsgaranties optreedt om investeringen in infrastructuur mogelijk te maken en ecologische, energie- en digitale transities te financieren.

Hoe ziet u de steun voor Lula van Henrique Meirelles, die een andere economische analyse heeft dan beschreven in het regeringsplan van de PT?

De politieke steun van Meirelles, een voormalige presidentskandidaat, is welkom en geeft de omvang van de kandidatuur van president Lula aan. Aan tafel (op het evenement waarop Meirelles zijn steun aankondigde) zaten Marina Silva, Guilherme Boulos, Luciana Genro en andere figuren van verschillende partijen, wat de kracht aantoont van de politieke beweging onder leiding van president Lula. Het was een relevante politieke gebeurtenis die, zoals (Aloizio) Mercadante zei, de divergenten verenigt om de tegenstanders te bestrijden. Elk van deze karakters heeft verschillende meningen over het overheidsbeleid in het algemeen en het economisch beleid in het bijzonder.

Meirelles stelde dat Lula slecht wordt geadviseerd met betrekking tot het uitgavenplafond. Hoe reageert u op deze kritiek?

Ik vind dit niet relevant. Relevant is het feit dat hij zijn steun betuigde. Het was onvoorwaardelijke steun. Ongeacht de mening die op een of ander punt kan verschillen, had Meirelles een houding van grootsheid en steunde hij de kandidaat die volgens hem het meest in staat is Brazilië te herwinnen. Ik denk dat dit de betekenis is van de gebeurtenis, van steun. Er zullen verschillen zijn, maar de strijd tegen wat de huidige regering vertegenwoordigt is iets dat de Democraten verenigt.

(Luciana Dyniewicz en Adriana Fernandes, Estadão Conteúdo)

omhoog scrollen