O Betaalkaart van de federale overheid (CPGF), beter bekend als Bedrijfskaart, is in het leven geroepen om het gebruik van cheques in het openbaar bestuur te vervangen voor kleine uitgaven, zoals voedsel of transport.
PUBLICITEIT
Het werkt op dezelfde manier als persoonlijke of bedrijfscreditcards, maar met specifieke limieten en regels die moeten worden gevolgd.
Hoewel de uitgaven geen aanbestedingsprocedure hebben doorlopen – noodzakelijk voor alle aanbestedingen van diensten in de publieke sector – zijn deze uitgaven wel gebleven kleine waarde en de noodzaak om te voldoen aan snelle betalingssituaties, zoals reizen en eten, kunnen worden opgelost met de bedrijfskaart.
Het idee was om deze “kleine uitgaven” transparanter te maken, via een kaart waarvan het gebruik gemakkelijk kan worden gevolgd via een factuur.
PUBLICITEIT
Zie dit interview uitgevoerd door TV Senado in 2018, met de toenmalige directeur van Governance and Management Auditing bij CGU, Valdir Gomes Dias, die het gebruik van de kaarten uitlegt:
Het gebruik van de bedrijfskaart is zeer gereguleerd in het zogenaamde ‘fondsaanbod’.
Maar wat is het aanbod van fondsen?
Volgens Transparantieportaal van de federale overheid zelf, aanbod van fondsen Het is een voorschot dat aan de server wordt gegeven om deze kleine uitgaven te betalen, met een vaste termijn voor gebruik en een bewijs van de kosten.
PUBLICITEIT
In dit geval moet de medewerker van een openbaar lichaam – ambtenaar – dezelfde principes volgen die gelden voor het openbaar bestuur: legaliteit, onpersoonlijkheid, moraliteit, publiciteit en efficiëntie, evenals het beginsel van gelijkheid en de meest voordelige verwerving.
En welke kosten kunnen met de verstrekking van gelden worden gemaakt?
a) het voldoen aan kleine uitgaven, bedoeld als uitgaven waarvan de waarde in elk geval de in de vastgestelde limiet niet overschrijdt MF-verordening nr. 95/2002;
b) incidentele uitgaven dekken, inclusief reizen en speciale diensten, die onmiddellijke betaling vereisen;
PUBLICITEIT
c) wanneer de uitgave vertrouwelijk moet worden gedaan, in overeenstemming met de regelgeving.
Begrijp de controverse rond de kaart van Jair Bolsonaro
Iedereen heeft toegang tot gedetailleerde gegevens over uitgaven die zijn gedaan met betaalkaarten, zelfs die van de president van de republiek, met uitzondering van gegevens over vertrouwelijke uitgaven.
Jair Bolsonaro plaatste 1200 jaar oude geheimhouding over verschillende openbare documenten, waaronder de uitgaven op zijn bedrijfskaart. En de regering reageerde niet op verzoeken om informatie, gedaan op basis van de LAI (Access to Information Law), die werden gevraagd door de pers of instanties die met transparantie werken.
PUBLICITEIT
Volgens het LAI geldt de geheimhouding van de uitgaven met bedrijfskaarten tot het einde van de ambtstermijn van de president. Wanneer hij zijn ambt verlaat, zijn de gegevens automatisch openbaar.
Zo had de hele pers toegang tot de aankoopgegevens van de kaart van de voormalige president. En verschillende uitgaven wekten argwaan, vooral de zeer hoge kosten voor eten in eenvoudige restaurants, op één dag, en brandstof, op de dagen die samenvallen met Bolsonaro's ‘motorfietsen’.
De zaak past niet in de schendingen van de geheimhouding die de regering-Lula propageert.
Niet curto nep-nieuws
“Op mijn persoonlijke rekening kan ik tot R$25 per maand opnemen en in tubaína opnemen. Ik heb nog nooit een cent eruit gehaald”, zei de president tijdens een van zijn levens op sociale media, op 1 september vorig jaar, volgens Estadão.
En minstens vijftien andere keren, in andere live-uitzendingen, werd deze verklaring herhaald. Maar uit de lijst met onkosten die door de pers is vrijgegeven, blijkt dat het echte verhaal anders was dan de toespraak.
Jair Bolsonaro rechtvaardigde het gebruik van zijn persoonlijke bedrijfskaart om te betalen voor het team dat hem vergezelt op reizen en dat de locaties “geen luxe” waren.
Het geval van 8 reais tapioca
Controverses over het gebruik van bedrijfskaarten door ambtenaren en autoriteiten zijn niets nieuws.
Veel van de controverses hebben niet te maken met de legaliteit van het gebruik van de kaart, maar met moraliteit: verdient een minister, of de president van de republiek, bijvoorbeeld niet genoeg om voedsel te kopen als hij of zij op reis is?
In 2008 werd Lula's toenmalige minister, Orlando Silva, het doelwit van de krantenkoppen toen hij op zijn bedrijfskaart een tapioca kocht voor R$ 8,30. 👀
Curto curatorschap:
- Bolsonaro: uitgaven aan de bedrijfskaart waar de rechtbanken het doelwit van zouden kunnen zijn (Aarde)
- De delicatessenzaak waar Bolsonaro R$19 op zijn bedrijfskaart uitgaf, zegt dat het maaltijden voor legersoldaten verzorgde (G1)
- Voor 137 bevoorradingen op de motorfietsen van Bolsonaro werd een bedrijfskaart gebruikt (staat Minas)
- Bedrijfskaart: Bolsonaro gaf R$1,46 miljoen uit aan één hotel en R$362 aan dezelfde bakkerij (Estadão)
Curto verklaart: alles wat je moet weten en waar je je voor schaamt om te vragen!????
Zie ook:
