Coach Evaristo de Macedo werd als eerste meegenomen naar het WK-gastland. In 1980 verliet hij Santa Cruz (PE) en ging naar Doha, waar hij aanvankelijk 150 dollar aan handschoenen ontving en een salaris van 17 dollar, een bedrag dat zich in de loop van de tijd vermenigvuldigde. Evaristo leidde het juniorenteam van Qatar naar de tweede plaats op het wereldkampioenschap in de categorie in 1981, in Australië.
PUBLICITEIT
Bij die gelegenheid versloeg het onbekende team Polen (1-0), schakelde Brazilië uit in de kwartfinales (3-2) en versloeg Engeland (2-1) in de halve finale, totdat het in de finale verloor van West-Duitsland. met 4 tegen 0. Evaristo leidde ook het lokale team op de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles en 1992 in Barcelona.
“In mijn tijd waren de spelers alleen maar Qatarezen, het voetbal begon, we hadden twee stadions, een klein en een iets groter. Ik denk dat Qatar heel goed voor mij was, zowel sportief als financieel, omdat we daar betere omstandigheden hadden om te werken. Ik heb nergens klachten over. Ik heb goede resultaten behaald, ik heb daar een geweldige vriendschap achtergelaten en ze hebben een grote genegenheid voor mij”, aldus Macedo in een interview met het bestuur “Jaren zeventig” doe een programma In de wereld van het bal, op TV Brasil.
Maar ook andere Brazilianen werden meegenomen om de lokale sport te ontwikkelen: Dino Sani, Procópio Cardoso, Cabralzinho, Ivo Wortmann, Sebastião Lapola, Zé Mário, Paulo Campos, Sebastião Lazaroni en Paulo Autuori. Dit leidde ertoe dat teams uit Qatar voor seizoenen naar Brazilië kwamen, waar ze door de jaren heen vriendschappelijke wedstrijden speelden tegen zeker achttien teams.
PUBLICITEIT
Ook Braziliaanse clubs werden goed ontvangen in Doha, te beginnen met Santos. Pelé werd in februari 1973 met pracht en praal ontvangen. Bij die gelegenheid versloeg het team van Santos Al-Ahli Sports Club met 3-0.
Voetbal was zo beginnend in Qatar dat het team onder leiding van Evaristo de Macedo tijdens een lang seizoen in Rio de Janeiro in 1980 met 7-0 verloor van het gemiddelde Campo Grande-team en met 4-0 van Madureira. En welke indruk hebben ze hier achtergelaten?
“Qatar-spelers zijn ongedisciplineerd, onbeleefd en houden ervan om op het veld te vechten. De speler Magid werd verkozen tot de meest gedurfde van zijn groep. Tijdens de wedstrijd wilde ik de rode kaart uit de handen van scheidsrechter Paulo Roberto Chaves trekken”, schreef kroniekschrijver Milton Salles destijds.
PUBLICITEIT
Bangu
In de jaren tachtig en negentig kwamen vriendschappelijke wedstrijden tussen nationale teams en clubs veel vaker voor en geen enkel ander team stond zo vaak tegenover het nationale team van Qatar als Bangu: er waren twee vriendschappelijke wedstrijden in Doha in 1980 (toen Qatar werd geleid door Dino Sani), twee vriendschappelijke wedstrijden in Rio in 1990 (onder leiding van Procópio Cardoso), twee wedstrijden in Doha in 1985 (opnieuw met Dino Sani) en drie vriendschappelijke wedstrijden in Doha in 1988 (met coach Sebastião Lapola).
Naast Bangu nam Qatar traditionele teams, zoals Atlético Mineiro, Internacional en Fluminense, mee om op te treden in Doha. Hier speelden ze tegen Manufatora de Niterói, Petropolitano en Entrerriense.
Maar het tijdperk van vriendschappelijke wedstrijden tussen clubs en landen is voorbij. De ploeg, momenteel onder leiding van de Spanjaard Félix Sánchez, was in 2019 in Brazilië om deel te nemen aan de Copa América, trainde bij Fluminense's CT, maar stond tegenover geen enkele lokale ploeg.
PUBLICITEIT
De laatste wedstrijd tussen Qatar en een Braziliaans team vond ruim twintig jaar geleden plaats, tegen Palmeiras, in 20, en het team van Luiz Felipe Scolari won met 1998-2.
(Met Agência Brasil)
