De burgemeester van Churchill verwelkomt, met het oog op het potentieel van de mijnbouw en het lokale toerisme, de stijging van de temperaturen in de regio. Volgens hem “zijn het ook kansen voor economische groei voor de lokale bevolking”.
PUBLICITEIT
- Churchill is een geïsoleerde nederzetting aan de kust van Hudson Bay, Canada, waar de opwarming van de aarde drie keer sneller gaat dan in andere delen van de wereld en waar het ijs geleidelijk aan verdwijnt.
- De populatie ijsberen in de stad is sinds de jaren tachtig afgenomen en telt nu 80 individuen: evenveel als er mensen in de stad zijn.
- Door de opwarming van de aarde worden de vriestijden in de regio korter en worden ijsberen gedwongen langer op het land te blijven. Vaak hongerig en zwak, dwalen ze steeds dichter naar stedelijke centra.
De situatie binnen Churchill weerspiegelt wat wetenschappelijke studies zeggen: de opwarming van de aarde brengt Arctische soorten in gevaar, vooral door de deur te openen voor andere zuidelijke dieren.
David Daley, een sledehondenfokker geboren in Churchill, vindt het steeds moeilijker om die eens zo vertrouwde wereld te herkennen.
“Moeder Aarde zal ons straffen voor alle verwoesting die we onze planeet aandoen”, zegt hij.
Elk jaar vreest Daley de latere en latere komst van sneeuw. "Mijn honden wachten op de winter, net als wij allemaal", zegt hij. “Dit is gebruikelijk voor een uitstervende cultuur.”
PUBLICITEIT
Ijsberen
Avontuur daar het vereist bepaalde voorzorgsmaatregelen: een geweer, een berenafweermiddel en de noodzaak om in een groep te wandelen in het donker of bij slecht zicht. Iedereen daar heeft een verhaal te vertellen over ijsberen.
Voor Daley hebben mensen ‘geen andere keus’: ze moeten ‘zich aanpassen’, zoals dieren worden gedwongen. De stad heeft nieuwe radars die beren kunnen detecteren op twee kilometer afstand van de verste huizen, zelfs 's nachts en in de mist.
“Ik kan me niet herinneren dat ik me als meisje tijdens de zomer in gevaar heb gevoeld. Tegenwoordig is dat anders, mijn kinderen kunnen niet meer op de rotsen langs de kust spelen zoals ik vroeger”, zegt Daley’s dochter Danielle, 33 jaar oud.
PUBLICITEIT
Kwetsbare bevolking
Werkloosheid, onzekere huisvesting en discriminatie zorgen ervoor dat het klimaatprobleem niet de belangrijkste noodsituatie is in de perceptie van veel inwoners van deze nederzetting. In Churchill leeft 64% van de kinderen onder de armoedegrens.
60% van de bevolking is inheems (Inuit, Cree, Dene, Métis), terwijl dit aantal in Canada in totaal slechts 5% bedraagt en in Manitoba 18%.
- Biodiversiteit en inheemse bevolking
In hun maartbulletin zeiden VN-klimaatexperts al dat kennis van de realiteit van deze mensen in aanmerking moet worden genomen in de strijd tegen klimaatverandering.
PUBLICITEIT
In november, tijdens COP27, de VN-klimaattop in Egypte, zullen sommige activisten aandringen beleid dat rekening houdt met inheemse voorouderlijke praktijken, aangezien het land 80% van de biodiversiteit in de wereld herbergt. Daley droomt van een nieuw begin.
“Wij moeten als inheemse volkeren leiding geven aan de verzoening met onze moeder, de aarde”, zegt hij.
Economisch belang
“Je moet in dit alles naar de positieve aspecten kijken”, zegt Michael Spence, burgemeester van Churchill, een lid van de inheemse Cree-bevolking.
De toegenomen aanwezigheid van ijsberen trekt nu elk jaar een paar duizend toeristen naar deze afgelegen hoek van Manitoba, die niet met de auto bereikbaar is.
De burgemeester droomt ervan Churchill te transformeren in een... een haven voor graanteelt in gebieden die steeds noordelijker worden en uiteindelijk mineralen, die met name in het Canadese Verre Noorden zouden kunnen worden gewonnen dankzij de dooi.
PUBLICITEIT
(Met AFP)
Lees het volledige rapport op UOL.
