“In mijn werk lag de nadruk op milieuherstelregio’s, wat technisch gezien anders is dan herbebossing. Bij herbebossing worden planten in een bepaald gebied geplaatst zonder rekening te houden met de context van de regio, terwijl bij natuurherstel methoden worden gezocht om de vegetatie te herstellen op basis van informatie van elke locatie. De diversiteit aan inheemse planten uit het Atlantische Woud die voor dit proces beschikbaar zijn, is echter nog steeds laag”, zegt onderzoeker Crislaine de Almeida.
PUBLICITEIT
Zij is auteur van de doctoraatsstudie 'Wat wordt er geplant bij het herstel van het Atlantische Woud: een floristische en functionele analyse', uitgevoerd bij Esalq en het Bosbouw- en Bosbouwonderzoekslaboratorium (Laspef) van de Federale Universiteit van São Carlos (UFSCar).
Afbeelding: Twitter
De onderzoeker analyseerde gegevens van gebieden die tussen 2002 en 2018 opnieuw waren aangeplant (opgenomen door SOS Mata Atlântica) en vergeleek deze met gegevens van de resterende bossen, dat wil zeggen de bossen die intact bleven, zonder menselijke tussenkomst en daardoor de oorspronkelijke biodiversiteit van het bos behouden. Atlantisch bos.
Het onderzoek bevestigde het thesisidee van een zekere standaardisatie van herstelacties die de diversiteit van het oorspronkelijke bos niet weerspiegelden, en bevestigde de veldobservatie van de wetenschappers met concrete gegevens.
PUBLICITEIT
Herstelregio's maken gebruik van beschikbare zaailingen die zijn gekweekt in kwekerijen, die prioriteit geven aan snelgroeiende soorten met beschikbare zaden, zonder de plantendiversiteit te reproduceren.
“Dit betekent echter niet dat het bos altijd hetzelfde blijft. Op het eerste gezicht lijkt het slecht, maar dat zullen we pas in de toekomst weten, met meer studies”, legt professor Ricardo Viani, onderzoeksadviseur en professor bij UFSCar uit.
Andere onderzoeken onder leiding van de leraar proberen na te gaan hoe deze gebieden zich in de loop van de tijd ontwikkelen.
PUBLICITEIT
“De eerste hypothese”, aldus de onderzoeker, “is dat de geplante bomen in eerste instantie de komst van andere diverse soorten bevorderen, die door natuurlijke middelen van zaadverspreiding worden voortgebracht, waardoor de plantendiversiteit toeneemt. Daarom is wat we planten niet zo relevant en kan het bos terugkeren naar wat het was. Aan de andere kant, als wat er groeit onder de bomen die bij de restauratie zijn geplant vergelijkbaar is, zullen we de vertegenwoordiging van de inheemse flora van elke ruimte moeten vergroten”, beoordeelt Viani.
(Bron: Jornal da USP/Ana Fukui)
Zie ook:
