Ang populasyon na naninirahan sa mga baybayin ng Pasipiko ay nasa pinaka kritikal na antas ng panganib sa harap ng pagbabago ng klima, isang kondisyon na nagpapahiwatig din na ang pinakamalubhang pinsala sa kapaligiran ay ang tanda ng "panahon" ng sangkatauhan, ang tinatawag na Anthropocene.
ADVERTISING
Mapanganib na naubos ang mga karagatan, lupa at kagubatan at nasa panganib ang mga pangunahing sistema ng suporta sa buhay sa buong planeta.
Ang mga fossil fuel na nagtulak ng kaunlaran mula noong industrial revolution ay nagtaas na ng temperatura ng planeta ng halos 1,2ºC, na nag-trigger ng matinding pagbabago ng klima at nagbabanta sa buong kapuluan, na maaaring mawala habang tumataas ang lebel ng dagat.
Sabi ni Malie, sa ganitong senaryo na maaaring sirain ang kanyang tahanan magpakailanman, madaling isipin na “wala kang kinabukasan”. Ngunit idinagdag ng 24-taong-gulang na aktibista sa klima na ang mga nakababatang tao ay nakatuon sa pag-secure ng kanilang sariling kapalaran - kahit na hindi nila mapigilan ang mga paglabas ng pag-init ng planeta sa kanilang sarili.
ADVERTISING
"Nananatili akong umaasa na ang kasalukuyang henerasyon ay nagsasagawa ng mga bagay sa kanilang sariling mga kamay," sinabi niya sa AFP.
Ikinuwento ni Malie ang kuwento ng kanyang komunidad bilang bahagi ng kanyang tungkulin sa Rising Nations Initiative, isang pandaigdigang partnership na inilunsad ng mga bansa sa Pacific atoll upang mapanatili ang kanilang soberanya at pamana.
"Sa tingin ko maaaring may mga solusyon, mga bagay na hindi pa natin naisip noon, mga makabagong ideya," sabi niya.
ADVERTISING
Pagbagsak
Noong nakaraang taon, iniulat ng UN Human Development Report na ang mga tao sa buong mundo ay nahaharap sa mga kawalang-katiyakan na nauugnay sa "nakapagpapabagal na mga panggigipit ng planeta at hindi pagkakapantay-pantay ng Anthropocene," gayundin ang mga pagbabagong panlipunan at polarisasyon sa politika.
Si Pedro Conceição, na nag-coordinate sa pag-aaral, ay nangangamba na ang takot sa "pagbagsak" ay nagpapadilim sa kakayahan ng mga tao na mag-isip ng isang paraan upang maiwasan ang panganib.
Ang mga siyentipiko at aktibista sa klima ay lalong nagpahayag ng pag-aalala na ang isang pakiramdam ng hindi maiiwasang "kapahamakan" ay kumikilos bilang isang preno sa pagkilos na kailangan upang matugunan ang mga krisis sa klima at biodiversity.
ADVERTISING
Sa bawat bahagi ng isang antas na mahalaga sa labanan upang limitahan ang pinsala ng pag-init, ang propesor ng Unibersidad ng Maryland na si Erle Ellis ay umamin na "ang pinakamahusay na oras upang maging 100% carbon neutral ay kahapon." Gayunpaman, naniniwala siya na ang mga tao ay hindi nakulong sa siklo ng pagkawasak na ito.
"Nagagawa nating gamitin ang hindi kapani-paniwalang dami ng enerhiya upang gawin ang mga bagay sa sukat, maaari tayong lumipad, maaari tayong umalis sa planeta," sabi niya, at idinagdag na "ang mga bagay ay napakabilis na nagbabago ngayon, kaya maraming mga posibleng hinaharap na hindi kailanman magkakaroon. umiral sa nakaraan, ngunit ito ay makatotohanan ngayon.”
Si Ellis, na ang pananaliksik ay nakatuon sa kung ano ang maaaring hitsura ng napapanatiling pamamahala ng tao sa planeta, ay naniniwala na ang kakayahang makipag-usap at makipagtulungan sa isang hindi pa nagagawang sukat ay makakatulong sa amin na matugunan ang mga hamon sa hinaharap.
ADVERTISING
"Bilang isang manunulat, bilang isang tagalikha, napakadaling gumawa ng mga dystopia," sabi ng nobelistang si Manda Scott, na nagtuturo sa kakulangan ng isang mahalagang elemento sa mga kuwentong ito - kung paano maiwasan ang sakuna.
Naniniwala ang may-akda na ang sagot ay nasa "thrutopias", na nagsasabi ng mga kuwento ng pagbabago, tulad ng sa kanyang sariling thrutopian na nobela na hindi pa nai-publish.
"Ang aming ideya ng hinaharap ay malapit na nauugnay sa kasalukuyang sistema. Mas madaling isipin ang kabuuang pagkalipol ng buhay sa Earth kaysa sa pagtatapos ng mapanirang kapitalismo, dahil sa palagay namin ay ganoon na nga,” sabi ni Scott, na nagsagawa ng serye ng mga workshop upang ibahagi ang kanyang mga ideya sa ibang mga manunulat.
Inilarawan ng nobelista na ang pag-iisip sa uri ng pagbabagong maaaring pagdaanan ng mga lipunan ng tao upang umunlad kasama ng kalikasan ay katulad ng paghula kung anong anyo ang maaaring kunin ng uod sa kanyang pang-adultong anyo.
"Kung hindi mo alam ang prosesong ito, ginagarantiya ko sa iyo na walang paraan upang mahulaan na ang isang butterfly ay ipinanganak mula sa isang uod," sabi niya.
Pagsubaybay sa isang landas
Ilang lugar ang nahaharap sa posibilidad ng radikal na pagbabago nang mas direkta kaysa sa mga bansang isla sa Pasipiko, na ang ilan ay nagiging hindi na matitirahan kahit na ang layunin ng kasunduan sa Paris na limitahan ang pangmatagalang pag-init sa 1,5°C ay natugunan.
Ang Tuvalu, Kiribati at Marshall Islands ay humihiling ng isang pandaigdigang kasunduan na ginagarantiyahan ang "permanenteng pag-iral" ng kanilang mga estado, bilang karagdagan sa matitirahan habang-buhay ng kanilang mga atoll.
Upang mapanatili ang mga totoong kwento, si Grace Malie ay bahagi ng isang patuloy na proyekto ng Rising Nations Initiative na naglalayong magtala ng mga oral na kasaysayan para sa isang online na archive ng kultura, isang inisyatiba na naghahanap ng pagkilala sa kultura ng Tuvalu ng UNESCO.
Ang kanyang lolo, isang inapo ng mga pinuno mula sa rehiyon, ay isa sa mga nakapanayam. Isang mananalaysay ng lupain at tagapag-ingat ng puno ng pamilya, ang 75 taong gulang ay maaaring masubaybayan ang isang pamana na nagmula sa mga henerasyon.
"Ang populasyon ng Pasipiko ay nagmula sa mahabang linya ng mga manlalakbay, mandirigma at dala nila ang hilig, ang katatagan na ito. At ito ay ipinapasa sa atin ngayon, at sana ay maipagmamalaki natin sila”, pagtatapos ni Malie.
Magbasa nang higit pa:
