Politika Sözlüğü'ne göre darbe kavramı zaman içinde gelişmiştir. Monarşilerde bu, bir hükümdarın tepkilerden kaçınmak için genellikle sürpriz yaparak gücünü güçlendirmek üzere harekete geçmesiydi. Bugün, siyasi gücü elinde bulunduranlar tarafından Eyaletin yasal Anayasasını ihlal ederek yapılan hükümet değişikliklerini temsil ediyor.
YAYINLANDIRMA
Larousse Sözlüğü'nün tanımına göre "bir hükümet, meclis veya otorite sahibi bir grup insan tarafından anayasal biçimlerin kasıtlı olarak ihlalidir".
Terimin kökeni
Darbe ifadesi, Gabriel Naudé tarafından 1639'da yayınlanan Darbeler Üzerine Siyasi Düşünceler (Fransızcadan birebir çevirisi) kitabında icat edilmiştir. Darbeyi, "prenslerin cesur ve olağanüstü eylemleri" olarak açıklar. umutsuzluğa varan, genel hukuka aykırı ve herhangi bir adalet düzenine ya da biçimine uymadan, genel çıkarlar doğrultusunda bireylerin çıkarlarını riske atan zor girişimleri yerine getirmek zorunda kalırlar.
Örnek olarak, 24 Ağustos 1572'de Paris'te Fransa kraliçesi Catherine de' Medici'nin krallığın kontrolünü yeniden sağlamak için binlerce Huguenot Protestanının katledilmesi emrini verdiği St. Bartholomew Gecesi Katliamı'nı aktarıyor.
YAYINLANDIRMA
Fransız Devrimi'nden sonra kavram popüler hale geldi ve devrim terimi yalnızca yoğun halk katılımının, toplumun veya kitlelerin meydana getirdiği değişiklikler için kullanılmaya başlandı. Darbe ifadesi ise, istisnai yollarla, kuvvet kullanarak, genellikle askeri destek veya güvenlik güçleriyle iktidarın ele geçirilmesi veya anayasal kuralların değiştirilmesi anlamına gelir.
Nasıl oluyor
Darbe genellikle bir siyasi grubun iktidara ulaşmak için kurumsal yolları reddetmesi ve hükümeti devirmek için baskı, zorlama, şantaj, baskı ve hatta doğrudan şiddet kullanma yöntemlerine başvurması durumunda gerçekleşir.
Görseller: Flickr
En yaygın modelde, isyancı güçler (sivil veya askeri), başkanlık veya kraliyet sarayı, bakanlık binası veya parlamento olabilen hükümet koltuğunu kuşatır veya ona saldırır, bazen yetkilileri sınır dışı eder, tutuklar ve hatta idam eder. devlet.
YAYINLANDIRMA
Askeri darbe
1960'lardan itibaren Latin Amerika'da askeri liderlerin katılımıyla çok sayıda askeri darbe yaşandı. Kıtadaki Brezilya, Paraguay, Uruguay, Arjantin, Şili, Peru, Bolivya, Guatemala, Dominik Cumhuriyeti gibi birçok ülkede, çoğunlukla ordu tarafından yönetilen ve bu ülkeleri görmekten korkan ABD tarafından desteklenen muhafazakar diktatörlükler vardı. 1959 Küba devriminden etkilenmiştir.
Brezilya'da dolandırıcılık
Bu tanımlar dikkate alındığında Brezilya'nın 7 Eylül 1822'deki bağımsızlığından bu yana birçok darbe girişimine uğradığını ve bazılarının başarılı olduğunu söylemek mümkündür. Aventuras da História dergisinin araştırmasına göre ülkede 9 darbe yaşandı.
1823 - Brezilya tarihinin ilk darbesi 12 Kasım Acı Gecesi'nin erken saatlerinde gerçekleşti. D. Pedro I, askeri yardımla Brezilya Genel Kurucu Meclisi binasının işgal edilmesini emretti. Birçok milletvekili tutuklandı ve ardından sürgüne gönderildi.
YAYINLANDIRMA
1840 – Çoğunluk Darbesi, liberaller ve muhafazakarlar arasındaki anlaşmazlıkların ortasında, D. Pedro II'nin Anayasayı atlayarak Brezilya imparatoru olduğu 23 Temmuz 1840'ta gerçekleşti.
1889 – 15 Kasım 1889 tarihli anayasaya aykırı kanun Brezilya'da monarşik döneme son verdi. D. Pedro II hükümetinden memnun olmayan cumhuriyetçi hareketin liderleri, askeri lider Mareşal Deodoro da Fonseca'yı orduyu toplamaya ve Cumhuriyeti ilan etmeye ikna etti.
1891 - Muhalefetin güçlü baskısı altında, başkan yardımcısı Floriano Peixoto olan dönemin başkanı Deodoro da Fonseca, Ulusal Kongre'yi feshetti ve Brezilya'da sıkıyönetim ilan etti. Ordu, Meclis ve Senato'yu kuşattı ve muhalif politikacıları tutukladı.
YAYINLANDIRMA
1891 – Kuşatma Durumu ilanından yirmi gün sonra Deodoro da Fonseca, Brezilya donanmasının Rio de Janeiro şehrini bombalaması sonrasında başkanlıktan istifa etti. Bölüm, Birinci Armada İsyanı olarak tanındı. Floriano Peixoto, Anayasanın yeni başkanlık seçimleri öngörmesine rağmen iktidara geldi.
1930 – Sivil-askeri bir karakter taşıyan 30 Devrimi, Paraíba, Rio Grande do Sul ve Minas Gerais eyaletlerinde iktidarın ele geçirilmesine odaklandı. O yıl, başkanlık seçimlerinde hile yapıldı ve Başkan Washington Luís'in devrilmesiyle sonuçlandı. Bu gerçek, Eski Cumhuriyet'in sonunu getirdi.
1937 – Getúlio Vargas dolaylı olarak seçildikten sonra muhalefetin sıkıntısını çekti. Yüzbaşı Olímpio Mourão Filho, darbeyi garanti altına almak için sözde komünist tehdit olacak Cohen Planını oluşturdu. 30 Eylül 1937'de Ulusal Kongre, anayasal hakları askıya alan ve Vargas'ın iktidarda kalmasına izin veren Savaş Durumu'nu onayladı.
1945 – Genel olarak 1947 darbesini destekleyen ordu, 1945'te Vargas'ı deviren ordunun aynısıydı. Darbe, başkanın João Alberto Lins de Barros'u görevden alıp yerine kardeşi Benjamin Vargas'ı getirmesinden sonra gerçekleşti. Bu eylem, Federal Bölgedeki birlikleri harekete geçiren General Góis Monteiro arasında öfke yarattı. Dutra, bir iç savaşı önlemek için Vargas'a istifasını imzalamasını önerdi.
1964 – Brezilya tarihinin en simgesel darbesi 1964'te gerçekleşti ve öncü yıllara başladı. Başkan João Goulart, ABD'nin yardımıyla ordu tarafından görevden alındı. Ordu, 1 No'lu Kurumsal Kanun aracılığıyla Kongre için yeni bir başkan seçerek kurumsal düzende bir kırılmaya yol açtı. 5'deki 1968 No'lu Kurumsal Kanun kararnamesi, diktatörlüğün en karanlık dönemini başlattı ve ancak 1985'te, askeri aday Paulo Maluf'un muhalefetteki Tancredo Neves'e yenildiği dolaylı cumhurbaşkanı seçimiyle sona erdi. Onun ölümüyle yardımcısı José Sarney göreve gelir ve demokrasiyi yeniden kurar.
Darbelere karşı direnç: “Geçemezler!”
“Geçemezler!” ifadesi; "No pasarán!", "Ils ne passeron pas"; “Geçmeyecekler”, tehdit karşısında kendi konumlarını savunmak amacıyla farklı ülkelerdeki gösterilerde ortak bir slogan haline geldi ve demokrasi savunucuları tarafından yaygın olarak kullanıldı.
Birinci Dünya Savaşı'ndaki Verdun Muharebesi sırasında Fransız general Robert Nivelle tarafından icat edilmiş olsa da bazıları onu komutanı Philippe Pétain'e atfediyor. Daha sonra, İkinci Marne Muharebesi'nden sonra Maurice Neumont'un yaptığı gibi propaganda posterlerinde, Maginot Hattı'nın üniforma plakalarında benimsenen form olan "On ne passe pas!" Şeklinde göründü.
Durante a Guerra Civil Espanhola (1936–39), foi usado na Batalha de Madrid na versão castelhana “¡No pasarán!” por Dolores Ibárruri Gómez, La Pasionaria, uma das fundadoras do Partido Comunista da Espanha. O lema de resposta da direita, “Passamos!” foi cunhado pelo general Francisco Franco quando suas forças entraram em Madrid, e a cantora Celia Gámez interpretou “Ya hemos pasao” (em português, “Já passamos»), ironizando o lado vencido.
Curto Küratörlük
Darbe nedir? (Brezilya Okulu)
