Badania pokazują, że ponownie zalesione obszary Lasu Atlantyckiego charakteryzują się mniejszą różnorodnością biologiczną niż obszary rodzime

„W mojej pracy nacisk położono na regiony przywracające środowisko, co z technicznego punktu widzenia różni się od ponownego zalesiania. Ponowne zalesianie polega na umieszczaniu roślin na danym obszarze bez uwzględnienia kontekstu regionu, natomiast przywracanie środowiska polega na poszukiwaniu metod przywracania roślinności w oparciu o informacje z każdej lokalizacji. Jednak różnorodność rodzimych roślin Lasu Atlantyckiego dostępnych dla tego procesu jest nadal niewielka”, wskazuje badaczka Crislaine de Almeida.

Jest autorką rozprawy doktorskiej pt.Co zasadzono w ramach przywracania Lasu Atlantyckiego: analiza florystyczna i funkcjonalna”, przeprowadzonego w Esalq oraz w Laboratorium Badań nad Hodowlą Lasu i Leśnictwem (Laspef) na Uniwersytecie Federalnym w São Carlos (UFSCar).

Badaczka przeanalizowała dane z obszarów przesadzanych w latach 2002–2018 (zarejestrowane przez SOS Mata Atlântica) i porównała je z danymi dotyczącymi pozostałych lasów, czyli takich, które pozostały nienaruszone, bez działań człowieka i dzięki temu zachowują pierwotną różnorodność biologiczną lasu. Las atlantycki.

Badania potwierdziły tezę o pewnej standaryzacji działań renaturyzacyjnych, które nie oddawały różnorodności pierwotnego lasu, potwierdzając obserwację terenową naukowców konkretnymi danymi.

W regionach przywracania wykorzystuje się dostępne sadzonki uprawiane w szkółkach, w których priorytetowo traktowane są gatunki szybko rosnące z dostępnymi nasionami, bez odtwarzania różnorodności roślin.

„Nie oznacza to jednak, że las zawsze pozostaje taki sam. Na pierwszy rzut oka wydaje się to złe, ale dowiemy się tego dopiero w przyszłości, po większej liczbie badań” – wyjaśnia profesor Ricardo Viani, doradca ds. badań i profesor w UFSCar.

Inne badania prowadzone pod kierunkiem nauczyciela mają na celu sprawdzenie, jak te obszary rozwijają się w czasie.

„Pierwsza hipoteza”, zdaniem badacza, „jest taka, że ​​posadzone drzewa początkowo zachęcają do przybycia innych różnorodnych gatunków, sprowadzonych naturalnymi sposobami rozsiewania nasion, co zwiększa różnorodność roślin. Dlatego to, co sadzimy, nie jest już tak istotne, a las może wrócić do tego, czym był. Z drugiej strony, jeśli to, co rośnie pod drzewami posadzonymi w ramach renowacji, będzie podobne, będziemy musieli zwiększyć reprezentację rodzimej flory każdej przestrzeni” – ocenia Viani.

(Źródło: Jornal da USP/Ana Fukui)

Veja também:

ONZ jako przykład renowacji podaje Las Atlantycki 

Renaturyzacja Lasu Atlantyckiego zyskała na znaczeniu podczas Konferencji ONZ w sprawie różnorodności biologicznej (COP15), która odbywa się w Kanadzie. Został on uwzględniony wśród dziesięciu inicjatyw referencyjnych dotyczących odbudowy ekosystemów i od tej chwili może korzystać z promocji, doradztwa i finansowania wspieranego przez Organizację Narodów Zjednoczonych (ONZ).