Pereira, rdzenna mieszkanka Pupekuri, z żalem opowiada o wpływie elektrowni wodnej, czwartej co do wielkości na świecie, potępianej przez lokalnych mieszkańców za zniszczenie jednego z najbardziej zróżnicowanych biologicznie regionów na planecie i zmuszenie ich do porzucenia dotychczasowego stylu życia .
PUBLICIDADA
„Nasza kultura polega na tym, że żyjemy rybami i wodą” – mówi Pereira (39 l.), ubrana w tradycyjny rodzimy naszyjnik i czerwoną czapkę.
Jego wzrok utkwiony jest w niegdyś zalanym krajobrazie, zamienionym w plątaninę kałuż, w których ryby zostają uwięzione w wyniku zmiany kierunku przepływu spowodowanej przez elektrownię. Belo Monte, w Pará, otwarty w 2016 roku.
„Całkowicie straciliśmy naszą kulturę” – mówi. „Dziś jesteśmy zmuszeni kupować żywność w mieście”.
PUBLICIDADA
„Gdy Bóg odszedł”
Na jej prawie 2 tys. km przepływa Xingu podnosi się i opada wraz z porą deszczową, tworząc duże „igapós”, czyli zalane dżungle, które są kluczowe dla wielu gatunków. Ma także istotne znaczenie dla około 25 XNUMX rdzennych mieszkańców zamieszkujących jego brzegi.
Belo Monte odwraca odcinek około 100 km od ul Xingu, zwanej Volta Grande, w gminie Altamira, na zaopatrywanie elektrowni wodnej o mocy 11.233 6,2 megawatów, co stanowi XNUMX% całkowitej zdolności wytwarzania energii elektrycznej w Brazylii.
Przy kosztach budowy szacowanych na 40 miliardów reali, do 80% przepływu rzeki zajmuje Belo Monte. Naukowcy, ekolodzy i mieszkańcy potępiają katastrofalny wpływ na ten wyjątkowy ekosystem.
PUBLICIDADA
„Tama przerwała puls powodziowy. W górę [w górę rzeki] regionu region ten wygląda tak, jakby zawsze był wezbrany, a w dole [w dół rzeki] jest tak, jakby zawsze panowała okres suchy” – wyjaśnia André Oliveira Sawakuchi, geolog z Uniwersytetu w São Paulo .
Ma to wpływ na populacje ryb i tracajá, których pożywienie i rozmnażanie zależą od igapó, twierdzi ekspert.
Siedząc nad brzegiem imponującego wodospadu Jericoá, w Xingu, uważany przez swój lud za święty, rdzenny przywódca Giliarde Juruna opisuje zderzenie kultur.
PUBLICIDADA
„Postęp dla nas polega na tym, aby przyroda pozostała w niezmienionym stanie, aby zwierzęta i rzeki były takie, jakie pozostawił je Bóg” – mówi Juruna, lat 40.
„Postęp dla białego człowieka jest zupełnie inny, bo on myśli, że czyni dobro, niosąc postęp, a tymczasem niszczy naturę, wyrządza sobie krzywdę” – kontynuuje.
Kalmary pod lupą
Belo Monte Zaprojektowano go w latach 1970. XX wieku, ale dopuszczono go dopiero za rządów Luiza Inácio Luli da Silvy (2003-2010), wybranego w październiku na trzecią kadencję.
PUBLICIDADA
Wraz z jego powrotem do władzy, 1 stycznia, uwaga ponownie skupia się na kontrowersyjnej roślinie.
Tyle, że wielu oczekuje, że Lula spełni jego oczekiwania promess, aby lepiej chronić Amazon niż Jair Bolsonaro, którego rząd odnotował dane dotyczące wylesiania.
Pomimo tego, że jest broniona jako źródło czystej energii i motor wzrostu gospodarczego, Belo Monte nie spełnił w pełni oczekiwań.
Według spółki obsługującej elektrownię wodną Norte Energia, elektrownia wyprodukowała w tym roku średnio 4.212 megawatów, czyli mniej niż połowę swojej mocy.
Według niedawnego badania opublikowanego w czasopiśmie Science Advances po wybudowaniu tamy emisja gazów cieplarnianych w regionie potroiła się, głównie z powodu metanu uwalnianego w wyniku rozkładu lasu położonego na dnie zbiornika.
Alternatywa
Naukowcy z grupy zajmującej się ochroną przyrody Instituto Socioambiental (ISA) we współpracy z rdzenną ludnością z grupy etnicznej Juruna postanowili w 2015 r. udokumentować wpływ i znaleźli sposób na Belo Monte w mniejszym stopniu wpływają na przepływ rzeki.
Nazywany planem „Piracema” i nawiązującym do okresu, w którym ryby pływają w górę rzeki na tarło, jego zwolennicy twierdzą, że wymagałby on jedynie stosunkowo niewielkiej korekty obecnego zużycia wody przez tamę, aby dostosować się do naturalnych przypływów i odpływów rzeki.
Ibama wkrótce podejmie decyzję, czy Norte Energia powinna przyjąć ten plan.
(z AFP)
Przeczytaj także:
